Nú um helgina dundaði ég mér við að breyta 125l Juwel Rio búrinu mínu úr S-Amerísku dvergsíklíðubúri yfir í Tanganyika búr. Ástæðan var fyrst og fremst sú að Apistogramma Agassizi hængurinn sem ég var með var annaðhvort geldur, samkynhneigður eða hreinlega sauðheimskur því alltaf þegar hrygnan var "í stuði" forðaðist hann hana eins og heitan eldinn en þegar hún var "á túr" gerði hann ekki annað en að áreita hana. Ég gafst því upp á þeim og langi að söðla um innan síklíðanna.
Fyrir helgi hafði ég verið í Dýragarðinum og þar rakst ég á Neolamprologus Brichardi par. Parið hafði hrygnt í sölubúrinu. Mér fannst verðið helst til hátt en þegar þeir félagar buðust til að taka fiskana sem ég átti fyrir upp í ákvað ég að slá til og lét taka parið frá fyrir mig.
Á laugardaginn tæmdi ég allt úr búrinu og fór með dverganna í Dýragarðinn. Á sunnudaginn fór ég svo upp að Hafravatni og tíndi grjót í búrið. Einnig fór ég í Húsasmiðjuna og keypti gúmmídúk sem ég sneið til og notaði sem þrifalag milli botnglersins og grjótsins af ótta við að þunginn af grjótinu næði að sprengja glerið. Dúkinn og grjótið þreif ég svo með háþrýstidælu áður en ég setti hvoru tveggja í búrið þá um kvöldið.
Í góðviðrinu sem var um kvöldmatarleitið í gær fór ég niður í Nauthólsvík til að tjékka á sandi. Ég tók með mér 15l fötu og gaf mig á tal við "strandvörðinn". Það var ekki málið að sjá af einni fötu af sandi til handa mér og kann ég honum mestu þakkir fyrir það. Sandinn skolaði ég svo hressilega og setti í búrið.
Það var svo í dag sem ég fór og sótti gersemarnar.
Parið var ekki lengi að eigna sér klettaþyrpinguna hægramegin í búrinu og þau eru strax farin að verja hana af krafti fyrir ágangi Ancistranna, enda er "heimilið" þeirra þarna; lítið op sem leiðir inn í helli.
Myndirnar eru ekkert til að hrópa húrra fyrir en þó skárri en engar myndir.
Ég verð að segja fyrir mitt leiti að þó þetta séu ekki litríkustu síklíðurnar finnast mér þær óendanlega tignarlegar og fallegar. Þær eru eitthvað svo stílhreinar. Það hefur verið stórskemmtilegt að fylgjast með þeim koma sér fyrir og það er ekkert djók hve grimmilega þær verja sitt. Ef grannt er skoðað hafa þær einskonar vígtennur, tvær uppi og tvær niðri.
Þessi þráður er og verður tileinkaður Brikkunum mínum og þeirra lífi í stofustássinu.
